Er was een tijd dat identiteit iets was wat je was. Nu is het iets wat je maakt.We kneden onszelf in pixels, woorden en beelden tot iets toonbaars — niet noodzakelijk echt, maar wel consequent. Online zijn we regisseur, acteur én publiek van onszelf. Sociale media begonnen ooit als een plek om te delen wat er écht was: een moment, een mening, een herinnering. Maar langzaam is delen vervangen door vormgeven. De foto moet flatterend zijn, de caption slim, de mening scherp genoeg om te blijven hangen. En zo groeit er een digitale versie van onszelf — net iets beter, strakker, interessanter. Hoe vaker we die zien, hoe meer we er zelf in gaan geloven. Niet iedereen doet daar in

Ineens was er dat typische ‘stop de persen’-moment: het Nederlandse dorp Moerdijk dreigt te verdwijnen. Niet door natuurgeweld, niet door demografische leegloop, maar door de energietransitie. Het dorp zou moeten wijken voor de uitbreiding van energie-infrastructuur in het zicht van de industriële achtergrond. De burgemeester sprak over het grote offer dat er van de inwoners gevraagd werd. En in dezelfde zin klonk het over ‘verantwoordelijkheid’ nemen. Tegelijkertijd begrip vragen én schuld bekennen — het lijkt een gewoonte van deze tijd te zijn. En dat onder het mom van een offer in naam van ‘het algemeen belang’. Schaduw van Doel Het verhaal roept onmiddellijk de herinnering op aan Doel, het polderdorp in de Antwerpse haven dat decennialang balanceerde tussen verdwijnen en

In China is er onlangs opnieuw aandacht ontstaan voor de rol van online influencers, en dan vooral voor de zogeheten hosts: mensen die live op sociale media advies geven over onderwerpen zoals gezondheid, onderwijs, financiën of recht. Volgens een landelijke beroepsrichtlijn moeten deze hosts effectief aantonen dat zij daadwerkelijk beschikken over de kennis en kwalificaties om over zulke thema’s te mogen spreken. Dat klinkt misschien streng, maar in wezen is het heel logisch. We verwachten van een chirurg dat hij een geneeskundediploma heeft, en van een advocaat dat zij voor de balie beëdigd is. Waarom zouden we dan mensen die op grote schaal medische of financiële adviezen verspreiden niet aan een gelijkaardige basisvoorwaarde houden? Toch zie je dat het nieuws